To Bukit Lawang

Goed, ik ga het anders doen. Gisteravond gefrustreerd omdat de app waar ik dit in typ steeds afsluit midden in m'n verhaal opnieuw moet beginnen, vanochtend gefrustreerd omdat niet m'n hele verhaal er op staat. Oh en foto's plaatsen lukt niet. Irritant. Maar ach, ik laat me niet gek maken en zal typen en verhalen schrijven tot ik een ons weeg, niet omdat de app m'n verhalen niet leuk vindt.

Ik typ nu in een andere app en kopieer ze gewoon in de app voor m'n blogs(, boeiend). Vanochtend ontbijt van het hotel; nasi, bami, mihoen, kip met iets van kerrie, eieren in sambal, eieren in saus, melk, kellogs, bananenbrood, witte boterhammen ennn: pindakaas, hagelslag en chocopasta. Ik vind dat als je op vakantie bent, je mee moet doen met de locals, locals.. lijk wel een #traveladdict. Maargoed, ik dus aan de nasi, kip en het bananenbrood. Het was oké, maar het was niet oké pittig, bweee! Ik was achteraf toch blij dat ze die witte boterhammen en dat potje pindakaas hadden staan. Sorry.

Op dit moment, as we typ -haha-, zit ik in een busje onderweg naar de jungle, 12 mensen in een busje voor 11, backpack op het dak.. hoop dat ie blijft liggen. Ik zit tussen de, komt ie weer, locals en tijdens het typen stappen er nog 2 in, sorry 3. Oh en nog een. 4 dus. 16 in een busje voor 11, gelukkig zitten er 2 tegen de achterklep aangeplakt daar heb ik dan weer geen last van. Goed we rijden weer. Toeteren, optrekken, rijden, toeteren en stoppen, en natuurlijk weer toeteren. Dat zijn de afgelopen 10 seconden ongeveer, bedenk je dat opgepropt in een busje zonder airco en het 32 graden is. Dit is overigens geen geklaag want ik mag het wel! Alleen of ik dat over 3 uur nogsteeds vind laat ik jullie weten, ik zal eerlijk zijn, beloofd. Voor nu laat ik het hierbij, oh wacht; Er begint iemand te spelen op een blauwe kindergitaar en hij kan heel vals zingen, ik denk in ruil voor geld, ik weet alleen niet wie er gaat ruilen, ik niet (ik heb n foto van 'm, als het lukt zet ik de foto er bij). En jawel, hij dacht dat de enige toerist wilde ruilen. Ach, waarom ook niet.

Inmiddels enige tijd onderweg, het is in het busje er niet rustiger op geworden, sterker nog, drukker. Ik heb last van mijn linkerbil van het zitten, dus het begint wat onaangenaam te worden, maar het wordt naarmate de rit vordert steeds mooier. Ik krijg steeds meer het gevoel dat ik op de goede plek ga uitkomen, alles om me heen groen en helemaal als je over een brug rijdt en de rivier over kijkt is het super mooi, stromend water met links en rechts bomen en planten die over en in het water groeien, echt heel tof!
Inmiddels aangekomen in Bukit Lawang, het was erg druk want er was markt. Er lagen veel bundels met een onherkenbaar sponsig materiaal, dit blijkt de basis voor rubber te zijn. De boeren verkopen het aan de fabriek die het weegt, betaald en meeneemt, zo'n 15.000 Rupiah (€1) per kilo.

Goed ik heb mijn weg vervolgd en geprobeerd de Aziaten van me af te schudden, redelijk gelukt op één na, die bleef me volgen. De gast heeft me uiteindelijk wel naar een Nederlandse vrouw gebracht die hier een hotel heeft. Even kennis mee gemaakt en vervolgens, na wat tips, weer verder gegaan. Inmiddels een overnachting en de Jungle trek geregeld. Prima, nu een biertje en uitzicht over de rivier, cheers!